Dat slaat natuurlijk op het weer, verder heb ik niets te klagen. 🙂 Helaas lijkt het dit moment niet op een zomer. Regen, regen en koud. Om niet helemaal triest en chagrijnig te worden heb ik een paar zomerse plaatjes, gefliepst op een zonnige, maar niet minder koude mei dag.
*************************
foto’s gemaakt 23-05-’24 nikon d7200, nikkor 35-105mm, f/3.5
Wat een opwindende dag gisteren (27 april). Hoezo? Koningsdag?! Welnee, allemaal duur betaalde poppenkast en voor mij de vraag: “wie bekijkt wie”! 😦 Nee, ik vond de allerlaatste eenzaamste Pinksterbloem van dit jaar. Daar stond ze verstopt in het gras, maar ik had haar in het vizier. Toen ik haar vast wilde leggen, bleek dat de autofocus van mijn lens (Tamron 70-300mm) het niet deed. Op zich niet zo erg, want met de vintage lenzen stel ik ook handmatig scherp. Doordat ik 2 verschillende camera’s gebruik (Canon en Nikon), raakte ik in de war en wist niet meer hoe ik de ISO van de Nikon moest verhogen, terwijl ik een snellere sluitingstijd nodig had. Hoe grijs kun je zijn? 🙂 Na tig pogingen lukte het om die ene Pinksterbloem redelijk te fliepsen.
Daar is ze dan de allerlaatste van het seizoen, de rest was in geen velden of wegen meer te bekennen.
Vorig jaar was ik bijna te laat in de Heemtuin om de akelei te fliepsen, deze keer was ik op tijd. Er waren helaas niet zo veel kleurvarianten, nl. roze, paarsblauw en paars.
***
***
Akelei
Omschrijving:
Aquilegia Vulgaris of akelei is een veelgebruikte plant in Engelse tuinen. Deze planten zijn bekend, en misschien ook wel geliefd, om het feit dat zij zichzelf uitzaaien en op de vreemdste plaatsen opduiken.
De meeste akeleien zijn niet soortecht en zijn kruisproducten tussen allerlei akelei-soorten en hun cultivars. De planten staan het liefst op een zonnige plek maar ook in de halfschaduw gedijen akeleien vaak goed. In principe voldoet iedere grondsoort met uitzondering van (zware) kleigronden.
De hoogte van Aquilegia vulgaris varieert, maar vaak worden de planten tussen de 40 en 80 cm hoog.
Ondanks dat de herfst een mooi seizoen is met vaak prachtige kleuren, wil ik nog geen afscheid van de zomer nemen.     😦
De foto’s zijn van 16 juli, dezelfde dag waarop de Meerkoet heb gefliepst met mijn nieuwe Tamron, 70-300mm, f/4-5.6. In de Heemtuin was voldoende schaduw, zodat het licht niet te hard was.