Wat een opwindende dag gisteren (27 april).
Hoezo? Koningsdag?! Welnee, allemaal duur betaalde poppenkast en voor mij de vraag: “wie bekijkt wie”! 😦
Nee, ik vond de allerlaatste eenzaamste Pinksterbloem van dit jaar.
Daar stond ze verstopt in het gras, maar ik had haar in het vizier.
Toen ik haar vast wilde leggen, bleek dat de autofocus van mijn lens (Tamron 70-300mm) het niet deed. Op zich niet zo erg, want met de vintage lenzen stel ik ook handmatig scherp.
Doordat ik 2 verschillende camera’s gebruik (Canon en Nikon), raakte ik in de war en wist niet meer hoe ik de ISO van de Nikon moest verhogen, terwijl ik een snellere sluitingstijd nodig had.
Hoe grijs kun je zijn? 🙂
Na tig pogingen lukte het om die ene Pinksterbloem redelijk te fliepsen.

Daar is ze dan de allerlaatste van het seizoen, de rest was in geen velden of wegen meer te bekennen.

De opwinding was nog niet voorbij, in de tuin van mijn ‘buuf’ zag ik een Akelei staan bloeien. Dat was de eerste van het seizoen.
Op één dag de laatste en de eerste, geweldig toch!
Ook om deze goed te fliepsen moest de iso omhoog, te weinig licht en een briesje. Ik wist alleen niet meer hoe en welk knopje. Tja…
Vooruit met de geit, ik zie wel hoe de koe een haas vangt.
(Zit ik opeens met een veestapel, hoe kom ik daar nu weer vanaf.)

een briesje, te weinig licht, te lange sluitertijd

Eindelijk zon, komt de Akelei niet mooi uit door de drukke achtergrond...

Wat een dag! Nah, ik kan niet alles hebben, maar dit had ik wel, bovendien een gezellige middag met de buuf!

foto’s 27-04-’24,
Nikon D7200, Tamron 70-300mm f/ 4-5.6